علیا نی نومنظور می رفت
ا جو شمع از سرسوز تر قدم
در ازل رفتست ما را دوسی
لاکونو نے مہندی ،اورم
منزل وی نیک مرمین
خودمه باشد درکف قائم
نده ام تا زنده ام بی بها
لم از لعبدا و اوصالی
شنته العذال عندي لم تعد
کر سالم وقت ہی رحمی مد
لا نلومو می فرحیم
ملت
تو خلق بربری روی است و مکافات ال
لصد عنى في الحورو الوعیت کا ایک علمی مات المنها
جو عند لب هد فرما دیا کیا نوا زعز وروانی نوز دو
الى الغداة وصلتم وحوم و می و راد کم قدرت ها
ونی
زار شد که خود اندیکا
صاد
انی امرو فی ترک کر اقداطعت ولیکن جی
فت چگونه موسم کردند اما اسی کو اسے برمن کے
لو
مرا تو رساتش نشانی را تن و از حال بود
من از نوسر مکر و مرکه طه
ریک کے مرکز سد سے
وقهای مرا سودی قال مولا بی طرفی لام
اسفیانی و دعا لی اصح های توری با مردم
مومی
المسکنی صلاح ام الحوامل من القان
الحسن، فقبال خون در دشان راعی
ماذا الت محفوا بدم
قد ملکت انقل ما خواسی کو بدل کر است
ر خوانی کر رانی سند و لاابالی ان عالی است
ا قصب السا باب الوف کرخلاف سروینواسی کم
عربا بسر کر میش ماحیت الآن الافتم
ز ازل می کشیدند این همه
+++++
