190 ،1952
وه مایع خود مقیم شوند که هرد و هزار مرد ازقوم من واز عرب با من اند که همه خود را فدا ء شماکنند و قربطه ببركه عم زا دکا ن سما اند
مدد و معاون شما باشندحیراحطب برمسن ایرانی معرور شد و سپس سیامبر صلی اللہ علیہ وسلم فرستادکه ما ازخانومان
خود آواره نمی شویم نومرحه توانی کن پیغامبر صلى الله عليه وسلم جون انكارائيشان بشنيد كيركـرد وسکار مسلمانان
واهل مدنیہ تکبیر كردند وكنت حارس نهود وبا را ز خود دفع انبان روان شد ولوا او علی علیہ السلام برداشت وعدا
بن ام مکتوم برمدنیہ استحلا اهل نضيد رحمون رشد باستعداد تمام ازسلومر وسنك و بنی قربطه با اشا
موافقت نکردند وازبن ابن ابی منابق نیز محدول شد سیامبرصلی اللہ علیہ وسلم ایشانرا د رحما رکرفت
ا -1
وجمله خیل ایشان ببرند کفشدنا از بلاد تو بیرون رویم بیغامبرصلى الله عليه وسلم كنت اكنون ملتمس شما قبول ومبدول
نیست واکر شما را ندارم با فرزندان مروز زويد وما لـ و ملاح وسلب كرارند بدان راضی شدند و استنرال
مودندمدت حصارا شان بانزده روز بود وكانواك
روايا اولى الاشاراشاز
از بیرامون مدنیہ دوکردند و متوالى اخراج ایشان محمدبن مسلم بودائیان زن و فرزند خود را به ششصدشتهارکردن
ويحرر فتدکه نزدیک ترین مترلی بود بدن قصه منافقان مدنيه عمناك ومهموم ومجزون شدند ومغامبرصلی اللہ علیہ وسلم
براموال وأسلحہ واشباب انسان مستولی شد ازازحمله پنجاه جوشن نود و پنجاه خود وستصد وجهل عدد تیغ ابرخواسته
نتشر کرد وخود بگرفت مگر اندکی که با مجاب مقرب دا د ازازحمله مهاجران نمرح رد اد ودمر بمرحرم داد وسوال عبد
برعون داد و توسله بابی سله داد و با خود برگرفت و نخیل را نبود سوختن آنرا بوبره نام بود والله اعلم الصواب
دکرغزوة رسول اهللا علیہ وسابر الموعد
و آن غبريد و فعال است و آن در هلال ذى العفن على را سرخمسة واربعين شهامر ه بودکه ابوسفین نرحب خونخواست
که بازگردد روزاحد موعد میان ما و شما درسغ بست که بیدر معروف است جوز نزديك شدا بوسفين راخروج کرا میت بود
۹
