مرا در او را و
که بر زبان سرم مزمدت مان
حدیث مدرسه و خانت کوی که با او درپ
کرد که هوای تو بر است با مادیکاه
وسل و هوای اینجا که دیاب شدار شو پاک ان کا
منے کیسے تو اس سے زنم زیات روانی و رزمیت مد کیا
بان ارم کی فوتبال از خارش کن نگاه
از دوستان توامونت و طرق سفید و دوم که مواچاک دعا یا
ز شوق روی تو روزی که از همان رو هم به من کل اسے کیا
ان استانی که او می گفت پ ن
ه را
در برای منان نفت بود وآب زده شیر وصلای شیخ وشانت
شعاع جام و قدح نو ر ، و پوشیده ندارن کان ، آقاب زور
شان همه وزیر و روان است بناب
ازار را با کارت رائے
