ینه نگویم این موپسان کاپیتاندن و ری کن برو جاب آینه کیمونه ای
ر وامید آن روی را با آب شویم دیده
ران و باشی خوشی پر
علت بی حمدیت بشم یوسی اقامت ت بم در این آرزو در شوم ناری نیست و مهر بیسوم
با نقش آب رجه در قم به با خود گرنگی جدا کرد این بند امیر سیاست بند مازند
نیا مد سرکرتیپ آزاد که بهروزی ز فراموش کنید میدارم که پایان ندارد می کپ لی جانی ندارد
ن کریم کاری در دانی تاجه باش لذت دراز می نوں ون تیاری کیت شام
کنت انر بدن خر بنا کر مرک من ترا بات اش دار از بلاکم پیش زنیم که ازصد پیدات کردو کی کم
ی گزار کتان دانش قمیت بونی مهران در ساربان باشد ما را غم بان پیش
رکت دارای تاون و کاری برازجانب پادری بسوزم، بوریت دارای
رامیسوزا باشم باش که پروانشنا به قدری بنا کر ان کام کر نوازیم بدخی کردم
نوازش پستنداز اپ اس کو سند انراپکرمن سی ام وی ایمان کی گذاری
درخت ار بترار میو برزن کی گذار روش نوش کلارجه نازه روی آمد ام کلابی عاقبت خوش کن آب
جه یری قطره ایم که از طوفان درنشین این مران شیرم کو میر دندان پشت دست
مریکا آموی مشکی کند با سی پ کم بیجو سنگ مویایی از موی پس ار چپ زد
کر سو جانم ای ورای آن روی کار مو جون پیام نور روی نام
جو رو و باربد نین پر پر ایسا ارغنون خویش مو روی زانو کاروان گردان غزل در
کجایی ای دلم به ده بی
نبور وصل وش کر چراغم
انبان شین نطرزین به نکن زیر ستان
بیوی کو دولت کنج مانم
جومی با مدهایی خود را با مد بهداد و رو به بیداریت ط ردیاب کمپنی سرکه با شدتیجه بر خواب
نماز ارکل نورت انت که مرکل اخرانی درگین نباشد روزی بی زولی نه با مانداند ریخ جمالی
می اسباب میں ان کتاب زندگانی بن تن در کنسرد بو دار باید کرد
بزرگان اخطر است این که زمان لاکرون های کانوایی آسان و من شوی
مین مهره بر پیشانی مرد کیش شه سورت کی زد مین او پایین تنه درشارمین
جوانی چیست انتخابی بنای آدمی برخاک و آبی حصار گل شد که سر رافلاک ایک ، ران نه رضا ناک
ندیش از کیان زندان فراموشان نهدت کی کرتون وان ور جن کو کی دنیا
