رادشت آنچه امری
کر اسپال میچوار ماند
سم به دست روز کارمراد
ور ندید وست روز کار نماند
وند بر سر ایران نده زرمت و فعال
سعدی شور بده بیتی
سی کشش ای قد وه راستی بینم چرانیکونی واستی
جو مدت را نیک خوای بد می خواستی برمها الشر
من گفت چند روش که پ ن در نیابی نموت
طباعات مجلس نا به ستم زدا آفرین و باش و تم
که مرکه که باید از خویش می رسد ها و دان پرت
دینی درست میشام ترکی ندرت عشبهای تمام
حدی که در سن سا گفت یکی زان میان با ملک انت
ز وجدا در شیشه بوی بار مد بره پیل دین
بنیان شوق مر نشت یا مرد برات پیش رفت
برنیک حضر وست کی د نوی کو نان که فرمادرپ
قدم رنجه من مانیا سونم سریل تا راسپتی بینم
دورو پستها دند بر درسا سخن بر درامد درا بوانت و
سعدی کر نظر کند تا به غلط کاری
کانش و شعله نصب رومال
در پی سپنری که میترا رند
شیو شق اختیار این شهر
ل و قضا آمد انت یا زماند
خواب خوش من ای پیرانی خیال
اقدامید مرمر طلب معال شد
گرنه انقیاتی و غالب عبر نقل موت
آن مجوز روت کشت این پامال
منا کر رام شد س ن
والب الدهون من تو اهلال
بر تو آفتاب اگر در کند پلان
میر و او در باور نفرت پر
طرفه مدار گراز وال نو و نوری زاهر
کمه دار پوینت سند: ما باشید
رید کر نفرت کا صرا
